تمام غصه هاي دنيا رو ميشه با يك جمله تحمل كرد
"خدايا مي دانم كه مي بيني"
پی نوشت من :
اگه اینجوری فکر کنیم هرچی هم غصه زیاد
باشه... بازم دلمون خوشه به خدایی که ما رو زیر نظر
داره...
شاید قراره از زندگیمون یه فیلم مهیج و دیدنی درست
کنه...
به خاطر همینه که نقش های طاقت فرسا رو به ما
می ده...
همینطور : اگه اینجوری فکر کنیم
اونوقت اگه کار خیری کرده باشیم هیچ کس
هم ندونه...ناراحت نیستیم و غصه نمی خوریم
چون اونی که باید می دید که دید حالا مردم
بدونن یا ندونن چه تاثیری تو زندگی ما داره...
مهم اینه که اونی که قراره باهامون حساب و کتاب
کنه [ ان الله سریع الحساب ] می دونه و
فراموشش نمیشه... پس همیشه میگم:
خدایا می دانم که می بینی...
نظرات شما عزیزان:
مریم امیری
ساعت23:07---23 آبان 1391
همیشه دلخوشی آدم اینه که خدا همه چیزو کامل میدونه و نیازی به توضیح نیست . دیگران هم مهم نیستند
سلام دا داش عرفان وبلاگت خیلی خوبه مخصوصا عکست تو در رابطه با وبلاگ
ولی از قالب وبلاگ خیلی راضی نبودم ... !!!!!!!!